ข้อตกลงแนวตั้งหรือข้อตกลงระหว่างผู้ประกอบการธุรกิจที่ไม่ใช่คู่แข่งในตลาดเดียวกันนั้นเป็นสิ่งต้องห้ามตามมาตรา fifty five ของพระราชบัญญัติการแข่งขันการค้า 2560 (“The TCA 2017”) อย่างไรก็ตามในบางกรณีข้อตกลงแนวตั้งอาจเป็นประโยชน์ต่อเศรษฐกิจซึ่งอาจได้รับการยกเว้นหากพวกเขาเป็นไปตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในมาตรา 56 (2) ของ TCA 2017 ข้อตกลงใด ๆ ที่ก่อให้เกิดการปรับปรุงการผลิตหรือการกระจายสินค้า ในกรณีที่พิจารณาผลประโยชน์ของผู้บริโภค อย่างไรก็ตามจากการศึกษาครั้งนี้ TCA 2017 ของประเทศไทยยังไม่ได้มีแนวทางหรือกฎระเบียบที่ชัดเจนเกี่ยวกับการยกเว้นข้อตกลงแนวตั้งภายใต้มาตรา 56 (2) ซึ่งแตกต่างจากกฎหมายการแข่งขันการค้าต่างประเทศที่กำหนดเกณฑ์ที่ชัดเจนสำหรับการพิจารณาการยกเว้นสำหรับข้อตกลงแนวตั้งบางอย่าง ดังนั้นวิทยานิพนธ์นี้จึงกล่าวถึงแนวทางในการยกเว้นข้อตกลงแนวตั้งภายใต้มาตรา fifty six (2) โดยการตรวจสอบกฎหมายการแข่งขันการค้าของสหภาพยุโรปแห่งสหรัฐอเมริกาและออสเตรเลียรวมถึงการตัดสินและการปฏิบัติของหน่วยงาน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับกิจกรรมทางธุรกิจที่ดำเนินการโดยรัฐบาลภายใต้หนึ่งในนิติบุคคลที่เรียกว่า ‘รัฐวิสาหกิจ’ และภาระผูกพันในการ ‘ผลประโยชน์สาธารณะ’  องค์กรของรัฐดังกล่าวคือโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมวดหมู่ที่มีจำนวนหุ้นที่ใกล้เคียงกันเกือบจะเป็นเจ้าของโดยผู้ถือหุ้นเอกชนอื่น ๆ ที่ซื้อขายในตลาดหุ้นเช่น บริษัท PTT Public Company Limited  การทำอย่างละเอียดเกี่ยวกับปัญหาผลประโยชน์สาธารณะจะมุ่งเน้นไปที่บทบัญญัติของกฎหมายการแข่งขันการค้าของไทยเช่นบรรพบุรุษพระราชบัญญัติการแข่งขันการค้า, B.E. 2542 และผู้ติดตามพระราชบัญญัติการแข่งขันการค้า, B.E. ข้อจำกัดทางการค้า โดยหลักการแล้วกฎหมายการแข่งขันของไทยทั้งสองมุ่งเน้นไปที่การแข่งขันการค้าเสรีและเป็นธรรมที่ดำเนินการโดยทุกธุรกิจภายใต้บทบัญญัติที่หลากหลายซึ่งส่งเสริมการค้าเสรีและห้ามการค้าที่ไม่เป็นธรรม  อย่างไรก็ตามกฎหมายทั้งสองได้รับการยกเว้นใบสมัครของพวกเขาไปยังองค์กรของรัฐทั้งหมดรวมถึง…